AGUIMES - Zondag 20 januari 2019 - 6.
Opnieuw half bewolkt. Weinig wind dit keer, dus wij naar het strand.
Herman maakt nog wel een wandeling langs de zee, maar omdat er meer bewolking komt blijven we er niet al te lang.
Tussen de middag eten we weer onze gratis broodjes.
| Dan tanken we bij de Shell en rijden de GC 1 op naar Agüimes. Een rit van een klein halfuurtje. In het oude centrum zijn talloze smalle steegjes, sfeervolle pleinen en terrassen die gezamenlijk zorgen voor een Andalusische uitstraling. Zeker op zondag zijn er veel gezinnen aanwezig. Toerisme speelt in Agüimes geen grote rol. De inwoners van de stad leven voornamelijk van de landbouw en het kweken van cactussen. Om hun cultureel erfgoed te behouden, restaureren ze de huizen en straten zo veel mogelijk in de oorspronkelijke stijl en zijn de straten van Agüimes brandschoon. |
 |
Over de GC 551 langs Los Corralillos rijden we over een prachtige bergweg. Af en toe uitzicht op Arinaga aan de kust. Bij een
t-splitsing linksaf, richting Sardina. Daar doorheen en door El Doctoral. Dan willen we over wegnr. GC 500 terug naar huis. Goed opletten dus!
Deze weg terug naar het zuiden hebben we volgens mij nooit eerder gedaan. Er is een politiecontrole, maar wij mogen door.
|
Links van de weg is een klein vliegveld dat gebruikt wordt als kartbaan. Er staat ook een helikopter.
Langs afslag Sioux City en door Besudo en San Agustin bereiken we onze plaats. De stadsgrenzen lopen hier in elkaar over. Een en al toerisme. Het is vier uur als we weer thuis zijn. Licht briesje en blauwe lucht. Wat willen we nog meer! |
|
Op een paar minuten afstand ligt La Sandia. Dat is een klein winkelcentrum met een flinke supermarkt, een paar restaurants en talloze barretjes.
Men spreekt er voornamelijk Duits.
Om restaurant Chez Luigi kun je niet heen daarom laten we ons naar een hoektafeltje brengen. Drukke zaak en daarom ook veel personeel. Het ziet er
chaotisch uit, maar als je goed kijkt heeft elke ober zijn eigen taak. Herman neemt tomatensoep en Wil smult van een heerlijke koolsalade. Allebei
nemen we pizza daarna.
Als we willen afrekenen gaat het niet goed. We worden vergeten. Zeker 10 minuten moeten we wachten en spreken daarom 2x een ober aan. Dat helpt niet.
Pas als Herman de man wil gaan opzoeken die afrekent komt men in actie. Excuses worden geboden.
Ook in dit uitgaansgebied is een optreden van een gitarist/zanger. Lang zo leuk niet als onze Enrique, bij bar Bucanero. Hoewel we die naam pas later
te horen krijgen.